Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ CLASSIC COCKTAILS

Η τέλεια συνταγή του είναι κάτι τόσο υποκειμενικό όσο και εκείνη του Martini.

Οι παραδοσιακοί θα επιλέξουν μια κλασική εκδοχή με χυμό τομάτας, βότκα, πιπέρι, Worcestershire, αλάτι και λεμόνι, ενώ οι απαιτητικοί θα προσθέσουν οποιοδήποτε υλικό θα απογειώσει γευστικά αυτό το umami cocktail.

Ας δούμε όμως την ιστορία αυτού του κλασικού cocktail και πως φτάσαμε να το απολαμβάνουμε σήμερα.

Υπάρχουν αντικρουόμενα στοιχεία για το ποιος το πρωτοσέρβιρε, πού και πότε.

Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι πρωτοεμφανίστηκε το 1921 στο Henry’s Νew York Bar στο Παρίσι, όπου σύχναζαν συγγραφείς σαν τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ και τον Σκοτ Φιτζέραλντ, όταν ο Φερντινάν Πετιό, θέλοντας να νοστιμίσει τη βότκα που έφεραν μαζί τους οι εμιγκρέδες της Οκτωβριανής Επανάστασης, της προσέθεσε χυμό τομάτας. Άλλοι τοποθετούν τη γέννησή του μια δεκαετία και κάτι αργότερα, όταν ο ίδιος μπαρτέντερ μετά την ποτοαπαγόρευση πέρασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και πήρε θέση πίσω από τη σοφιστικέ μπάρα του Κing Cole Bar στο St. Régis Hotel, στο Μανχάταν, το οποίο παραμένει στη θέση του μέχρι σήμερα – το έχουμε δει και επί της οθόνης στα «H Xάνα και οι αδερφές της» του Γούντι Άλεν, «ο Διάβολος Φοράει Prada» και «Gossip Girl».

Την πατρότητα του Bloody Mary διεκδικεί όμως κι ο Τζορτζ Τζέσελ, ένας Αμερικανός κωμικός, παραγωγός ταινιών και party animal της εποχής, που υποστήριξε σθεναρά, αποτυπώνοντάς το και στην αυτοβιογραφία του, ότι εφηύρε το κοκτέιλ στην προσπάθειά του να φτιάξει ένα γιατροσόφι που να καταπολεμά το χανγκόβερ. Ο ίδιος φιγούραρε με το φράκο του μπροστά σε ένα κατακόκκινο ποτήρι σε διαφημίση  βότκας  που κυκλοφόρησαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’50. Ακριβώς από κάτω διάβαζες «Εγώ, ο Τζόρτζ Τζέσελ, εφηύρα το Bloody Mary». Ο Πετιό, μιλώντας στο New Yorker το 1964, υποστήριξε ότι ο Τζέσελ το μόνο που έκανε ήταν να αναμείξει βότκα με τοματοχυμό ενώ ο ίδιος το τελειοποίησε καταλήγοντας στη σύγχρονη εκδοχή του, ενισχύοντας τη συνταγή με αλάτι, μαύρο πιπέρι και πιπέρι καγιέν, Worcestershire sauce, Tabasco, λεμόνι και  πάγο.

Τη δεκαετία του ’50 και του ’60 η φήμη του κοκτέιλ εκτοξεύθηκε.

Για του λόγου το αληθές ο Μπραντ Πιτ, υποδυόμενος τον κασκαντέρ Κλιφ Μπουθ, στο ταραντινικό «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» που διαδραματίζεται στο Λος Άντζελες του 1969, πίνει ένα Bloody Mary.

Επίσης στο Mad Man που διαδραματίζετε  στην Αμερική της δεκαετίας του ’60 σε μία  εταιρία διαφήμισης ονόματι Sterling Cooper, που έχει τα γραφεία της στη Λεωφόρο Μάντισον (Madison Avenue) της Νέας Υόρκης, θα παρατηρήσουμε την αγάπη των πρωταγωνιστών καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας στον χυμό τομάτας και στο Bloody Mary.

Ένα καλό Bloody Mary πρέπει να έχει πολύ καλής ποιότητας χυμό τομάτας (Mala Peruviana), καλοϊσορροπημένα πικάντικα και όξινα στοιχεία και πάγο που να λιώνει με αργό ρυθμό, ούτως ώστε να μη νερώνει. Κατεξοχήν κοκτέιλ για brunch,  δεν λείπει όμως κι από τα μπαρ, με τους σύγχρονους μπαρτέντερ, να αναθεωρούν τα κλασικά και να πειραματίζονται. Η βότκα αντικαθίσταται με τζιν, τεκίλα, mescal, ουίσκι, ρούμι, σάκε και όχι μόνο,  προστίθενται φράουλα, παντζάρι, γουασάμπι, σάλτσα χρένου, σάλτσα σόγιας, μπαλσάμικο, ελιά, κάπαρη, ρίγανη, λεμονοθύμαρο κι ένα σωρό ακόμη υλικά – οι επιλογές μοιάζουν σχεδόν ατελείωτες.

Όποια συνταγή και αν επιλέξεις να θυμάσαι ότι το σημαντικότερο είναι η ποιότητα του χυμού τομάτας.

Η Mala Peruviana είναι ειδικά σχεδιασμένη για να απογειώσει το αγαπημένο σου cocktail.